سنگ رخساره ها و شرایط ته نشینی سازند کهریزک(پلیستوسن میانی-پسین) در خاور تهران

دوره کواترنری، کوتاه ترین دوره زمین شناسی است که مشخصه های متمایز زیادی دارد. از جمله این مشخصه ها، گستردگی زیاد نهشته های آن در سطح زمین و ماهیت آواری بسیاری از این نهشته ها است. سازند کهریزک از جمله نهشته های کواترنری در دامنه جنوبی البرز مرکزی و در محدوده تهران است که با توجه به موقعیت چینه شناسی خود، دارای محدوده سنی پلئستوسن میانی- پسین می باشد. در این تحقیق 4 توالی از این سازند در خاور شهر تهران، در مسیر تهران- رودهن مورد بررسی قرار گرفت. اجزای متشکله این سازند از فرسایش نهشته های قدیمی تر بویژه سازند کرج (توف، سنگ آهک، شیل و بازالت) و سازند هزار دره ناشی شده اند. براساس مطالعات صحرایی و آزمایشگاهی 4 لیتوفاسیس گراولی (Gmm، Gcm، Gh و Gci)، 2 لیتوفاسیس ماسه ای (Sh و Sm) و 2 لیتوفاسیس دانه ریز (Fl و Fm) مورد شناسایی قرار گرفت که 3 عنصر ساختاری CH، SG و FF را تشکیل می دهند. وجود این عناصر ساختاری در کنار سایر مشخصه های رسوبی نشان می دهد که نهشته های آواری سازند کهریزک در یک سیستم رودخانه ای بریده بریده با بستر گراولی و ته نشست های جریان ثقلی- رسوبی بر جای گذاشته شده است.