تجربه بهزیستی عاطفی سالمندان مقیم در آسایشگاه: یک مطالعه پدیدارشناسی

یکی از حوزه های مهم سلامت و بهداشت روان سالمندان، تجربه بهزیستی عاطفی آن ها می باشد. تاکنون پژوهش های کمی اندکی در زمینه مفهوم کلی بهزیستی ذهنی انجام شده، اما تحقیقات کیفی در جهت پی بردن به ابعاد مختلف بهزیستی عاطفی صورت نگرفته است. بنابراین، هدف اصلی از انجام مطالعه حاضر، بررسی تجارب سالمندان مقیم آسایشگاه در جهت فهم عمیق تر ماهیت بهزیستی عاطفی بود.
این پژوهش با رویکرد کیفی و با استفاده از روش پدیدارشناسی انجام گرفت و به همین دلیل، محققان از مصاحبه عمیق و متوالی به عنوان ابزاری برای کسب توصیفات تجربه زیسته استفاده نمود. در مجموع، 20 سالمند که در سرای سالمندان شهر کرمان زندگی می کردند، به روش نمونه گیری هدفمند در طول یک دوره 10 ماهه مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش Schutz تحلیل و در قالب نمونه عبارات اولیه، مضامین فرعی و مضامین اصلی طبقه بندی گردید.
یافته ها مشتمل بر 2 مضمون اصلی «انرژی احساسی» با درون مایه های «احساس نشاط اجتماعی و احساس مهرورزی» و «رکود احساسی» با درون مایه های «احساس ناامیدی و زیست غم انگیز» و 12 مضمون فرعی بود.
سالمندان تحقیق حاضر از زندگی در سرای سالمندان، هم انرژی احساسی و هم رکود احساسی را تجربه کردند. به نظر می رسد که سه عامل اساسی «نیازهای عاطفی و روحی سالمندان در آسایشگاه، نحوه تعاملات اجتماعی با افراد درون و بیرون از آسایشگاه و وضعیت جسمانی»، در تجربه بهزیستی عاطفی سالمندان نقش مهمی دارد.