بررسی رابطه بین سبک زندگی و سبک های تصمیم گیری زنان پلیس شهر تهران

سبک زندگی روش خاص فرد برای بودن، مقابله کردن، کارکردن در جهان پیرامون بوده و از منطق شخصی فرد برای بهترین راه رسیدن به اهداف مطلوب وی حمایت میکند وتصمیم گیری مجموعه ای از مراحلی است که به صورت سلسله مراتبی تا حصول نتیجه و ارزشیابی ادامه می یابد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک زندگی و سبک های تصمیمگیری عمومی زنان پلیس شهر تهران است.
پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان پلیس زن در سال 95 تشکیل دادهاند و حجم نمونه 175 نفر با روش در دسترس تعیین شده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه های روا و پایای سبک های تصمیم گیری عمومی(GDMS) و سبک زندگی LSQ (آلفای کرونباح 86/0 و 79/0)، جمع آوری و با کمک نرم افزار SPSS و آزمون ضریب همبستگی چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها و پژوهش نشان داد که سه سبک تصمیمگیری اجتنابی، آنی و وابستگی به صورت منفی و دو سبک شهودی و عقلانی به صورت مثبت با سبک زندگی زنان پلیس رابطه دارد. زنان پلیس از قدرت تصمیمگیری نسبتا بالایی در خانواده برخوردارند و اشتغال از جمله منابع مهمی است که بر این امر تاثیرگذار بوده است.