بررسی اندیشه های اکسپرسیونیستی در شعر شاعران برجسته زن معاصر

اکسپرسیونیسم یا تعبیرگرایی مکتبی است در ادبیات، نقاشی و سینما که در اوایل قرن بیستم در مهد تفکر، آلمان به وجود آمد. در ادبیات، اکسپرسیونیسم روشی است که جهان را از دریچه عواطف و احساسات می نگرد که می توان آن را نشانه تمایلات هنرمندانی تلقی کرد که در جامعه صنعتی و روبه رشد اوایل قرن بیستم زندگی می کردند و بر آن شدند که ضمن ارائه تعریفی از جامعه سرمایه داری و ملال و عذاب تمدن امروز، با هدف ایجاد شیوه های موثر و کارآمد در برابر بحران های پیش روی انسان مدرن، گرد هم آیند تا با ارائه الگو هایی در برابر نظم موجود و نفی قالب های سنتی، زمینه های آزادی بشری را فراهم آورند.
از سوی دیگر با نظر به اینکه اکسپرسیونیسم دیدگاهی اجتماعی- فرهنگی به مسائل زندگی انسان دارد، در ادبیات، پرداختن به این مقوله مسائل مختلف ادبی به ویژه جنبه های زبانی و بلاغی را تحت الشعاع خود قرار می دهد، از این رو در این جستار برآنیم تا ضمن ارائه مختصاتی از مکتب اکسپرسیونیسم و پیوند آن با ادبیات، به بررسی جنبه های مختلف شعری از بزرگ بانوان شاعر ایرانی از جمله : پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، سیمین بهبهانی، ژاله اصفهانی و طاهره صفارزاده از منظر این مکتب و ساختار زبانی و بلاغی مربوط به آن بپردازیم.