نقش تاریخ، فرهنگ و آداب و رسوم در توسعه گردشگری (مطالعه موردی: استان مازندران)

امروزه گردشگری از آن نظر که اولا موجبات آشنایی ملل مختلف جهان با دیگر فرهنگ ها، اقوام، سرزمین ها، گویش ها و... را فراهم می نماید و ثانیا از نظر اقتصادی به عنوان یک منبع تامین درآمد و ارز محسوب می شود، اهمیت زیادی یافته است. یکی از زمینه های توسعه گردشگری، جاذبه های فرهنگی است که موجب شکل گیری «گردشگری فرهنگی» می شود. از جمله مهم ترین زمینه های شکل گیری گردشگری فرهنگی می توان به اماکن تاریخی، موزه ها، معماری، فرهنگ و آداب و رسوم خاص هر منطقه، نظیر موسیقی محلی، خوراک، پوشاک، صنایع دستی و... اشاره کرد.
استان مازندران، علاوه بر برخورداری از جاذبه های فراوان اکوتوریستی، با داشتن قدمت تاریخی و فرهنگ غنی خود از «جاذبه های فرهنگی» نیز بی نصیب نمانده است. وجود بی شمار بقعه ها، بناهای قدیمی و میادین در کنار فرهنگ و آداب و رسوم منحصر به فرد و مراسم خاص این استان، علاوه بر طبیعت گردی موجب شکل گیری «گردشگری فرهنگی» نیز در این استان شده است. این تحقیق به دنبال آن است تا ضمن شناخت زمینه های تاریخی، فرهنگ و آداب و رسوم این استان، همچنین تعیین جایگاه جاذبه های تاریخی و فرهنگی در توسعه گردشگری منطقه و نیز شناسایی و بیان مشکلات و موانع موجود، در ارتباط با بهره گیری از این جاذبه ها، راهکارهای لازم را برای بهره برداری و بهبود توسعه گردشگری این استان ارائه نماید. روش این پژوهش، کتابخانه ای و مطالعه اسناد و مدارک است. به علاوه، به منظور شناخت وضعیت و امکانات موجود در زمینه گردشگری، به خصوص در زمینه تاریخی و فرهنگی، به تکمیل پرسشنامه میدانی از گردشگران پرداخته شده است. نتایج اولیه یافته نشان می دهد که درصد بسیار بالایی از گردشگران به علت عدم آشنایی با جاذبه های تاریخی و فرهنگی استان مازندران، اغلب اقامتی چند ساعته در این استانرادارند. کمبود امکانات اقامتی، عدم اطلاع رسانی و فقدان تفکر منسجم در تنظیم ساختار گردشگری این استان (طبیعت گردی، گردشگری فرهنگی و فقدان زیرساخت های لازم) از مشکلات گردشگری فرهنگی منطقه به شمار می آید.