ارزیابی تاثیر طرح توسعه اراضی کشاورزی بر خروج از انزوای اجتماعی (مطالعه موردی: طرح EPC شبکه فرعی آبیاری و زهکشی، تجهیز و نوسازی اراضی کشاورزی واحدهای عمرانی 2و3 دشت ارایض شهرستان شوش)

تحقیق حاضر با هدف ارزیابی تاثیر طرح عمرانی توسعه اراضی کشاورزی بر خروج از انزوای اجتماعی انجام گرفت. مسئله محققین در این تحقیق، توجه عاملین طرح های عمرانی به بعد اقتصاد جامعه محلی بطور خاص و اقتصاد ملی، خودکفایی اقتصادی در زمینه تولیدات محصولات کشاورزی و بهینه سازی مصارف آب کشاورزی بطور عام و به فراموشی سپردن ابعاد اجتماعی و تاثیرات فرهنگی این طرح ها بر جامعه محلی تحت تاثیر است. روش تحقیق براساس رویکرد کیفی، استراتژی استقرا و روش شناسی نظریه بنیادی صورت گرفته و با استفاده تکنیک های مصاحبه عمیق، مشاهده مشارکتی، مباحث گروهی و تجربه زیسته محقق در منطقه مورد مطالعه ، جمع آوری داده ها از میدان تحقیق با نمونه گیری هدفمند تا مرحله اشباع نظری و بدون تعیین حجم نمونه قبلی انجام گردیده است. روش تحلیل تحلیل یافته ها نیز بصورت تماتیک و کدگذاری سه مرحله ای بوده است. یافته های این تحقیق حاکی از ایجاد یک سری شرایط و عوامل زمینه ای محرک در تقویت پیوند جامعه محلی با جوامع گسترده تر شهری و روستایی بوده و بر همین اساس جامعه محلی بر اساس شرایط و عوامل زمینه ای محرک از حالت انزوای اجتماعی خارج شده است. یافته های تحقیق حاضر با مفاهیم دیدگاه تلفیقی دوراهی داورز در ارتباط بوده و به نوعی تاکیدی تاییدی بر محتوای آن است.