بررسی مدل های پیش بینی مدول دینامیک جهت تعیین خواص ویسکوالاستیک مخلوط های آسفالتی داغ، گرم و حاوی خرده آسفالت

یکی از نیازهای طراحی روسازی آسفالتی به روش مکانیستیک – تجربی تعیین مشخصات ویسکوالاستیک مخلوط آسفالتی، از جمله مدول دینامیک و زاویه فاز، است. از آنجایی که آزمایش تعیین مدول دینامیک مخلوط آسفالتی زمان بر و گران است، مدل هایی جهت پیش بینی آن توسط محققین مختلف ارائه شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی برخی مدل های پیش بینی موجود جهت تعیین خواص ویسکوالاستیک مخلوط های آسفالتی داغ، گرم و حاوی خرده آسفالت است. برای این منظور، مخلوط های آسفالتی با دو نوع دانه بندی (با اندازه سنگدانه بیشینه اسمی 5/9 و 19 میلی متر) که معرف مخلوط های لایه رویه و آستر هستند و نیز سه نوع قیر خالص، قیر اصلاحی با افزودنی ساسوبیت و قیر بازیافتی به روش روسازی ممتاز طراحی شدند. آزمایش های رئومتر برشی دینامیک روی قیرها و تعیین مدول دینامیک روی مخلوط ها انجام شدند. مدل تجربی NCHRP 1-40D و مدل های میکرومکانیکی Hirsch و شکل اصلاح شده آن برای پیش بینی مدول دینامیک مخلوط آسفالتی با داده های آزمایشگاهی ارزیابی شدند. با بررسی نتایج مشخص شد که مدل تجربی NCHRP با انجام واسنجی نتایج خیلی خوبی دارد (R2>0.95) و پس از آن مدل های نیمه تجربی و میکرومکانیکی Hirsch اصلاح شده و Hirsch عملکرد مناسبی داشتند. تمامی مدل ها در پیش بینی مدول مخلوط های با دانه بندی ریزتر عملکرد بهتری داشتند. به نظر می رسد که مدل های مورد بررسی در به حساب آوردن مقاومت ناشی از برخورد سنگدانه ها چندان موفق عمل نمی کنند. استفاده از مدل های پیش بینی مدول برای پیاده سازی روش طراحی جدید در سطح 2 مناسب می باشد.