تحلیل عوامل بالقوه موثر در احتمال برخورد وسیله نقلیه با عابران پیاده در محیط شهری

زمینه و هدف پژوهش: با افزایش تمایل به پیاده روی از سوی افراد در جوامع بشری، مسئله ایمنی محیط گذرگاه های عابران پیاده بیش از گذشته بایستی موردتوجه قرار گیرد. بنا بر آمار سازمان پزشکی قانونی کشور طی سالیان اخیر، یک چهارم کشته شدگان تصادفات جاده ای مربوط به عابران پیاده می باشد. لذا ارزیابی احتمال برخورد بین وسایل نقلیه و عابران پیاده در معابر شهری می تواند در راستای تعیین مدل های برخورد بین آن ها مفید واقع شود. مدل های برخورد به عنوان مجموعه ای از روابط علت و معلولی بین متغیرها، بیانگر نقش آن ها در به وجودآوردن این نوع از برخوردها می باشد.
روش پژوهش: در پژوهش حاضر با سنجش رفتارهای عابران پیاده و رانندگان وسایل نقلیه از طریق فیلم برداری در معابر شهری شهرستان بابل، احتمال برخورد وسایل نقلیه با عابران پیاده در شرایط مختلف عبور عابران پیاده موردواکاوی قرار گرفت. روابط علت و معلولی متغیرهای موردارزیابی از طریق دسته بندی کردن نمودارهای علیتی هریک از نمونه ها شکل گرفت و درنهایت الگوهای علیتی به وجودآورنده احتمال برخوردها در معابر شهری معرفی شدند.
در محل های خط کشی شده عواملی نظیر گوش دادن رانندگان به موسیقی، صحبت کردن رانندگان با سرنشینان خودرو، نبود تابلوهای هشداردهنده در خصوص محل های عبور عابران و در محل های فاقد خط کشی، رفتارهای غیرقابل پیش بینی عابران حین عبور و بی توجهی رانندگان به مسیر، احتمال وقوع احتمال برخوردهای خودرو - عابران پیاده را افزایش می داد.