راﺑ ﻄ ﻪ خود کارآمدی و سبک های دلبستگی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دختر

پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه خودکارآمدی و سبک های دلبستگی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دختر منطقه 3 تهران انجام گرفت. در این پژوهش توصیفی، از روش همبستگی با نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای استفاده شد. جامعه مورد پژوهش، دانش آموزان دبیرستانی دختر تهران در سال تحصیلی 95-1394 بودند. نمونه آماری، 60 دانش آموز دبیرستانی دختر منطقه 3 تهران بودند. پس از انتخاب آزمودنی ها و کسب رضایت از آن ها، پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگ سال کولینز – رید، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی عبدخدایی – فرم دبیرستانی جهت گردآوری داده ها توسط آزمودنی ها تکمیل و پاسخ داده شد. در پژوهش حاضر ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه شده برای سبک دلبستگی ایمن 81/0، سبک دلبستگی اجتنابی 78/0 و سبک دلبستگی اضطرابی 85/0 به دست آمد. ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده برای پرسشنامه خودکارآمدی شرر در تحقیق حاضر 92/0 به دست آمد. بررسی اعتبار پرسشنامه انگیزش پیشرفت با استفاده از روش آلفای کرونباخ ضریبی معادل با 90/0 را نشان داد. داده های به دست آمده با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS، مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. یافته بیان می کنند، امکان پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی بر اساس خودکارآمدی (t=9/40، β =0/78) و سبک دلبستگی ایمن (t=2/53، β =0/39) در سطح α ≤ 0. 05 وجود دارد. درعین حال، ازآنجاکه ضریب شیب خط محاسبه شده در خرده مقیاس های سبک دلبستگی اضطرابی (t=0/02، β = -0/01) و اجتنابی (t=0/14، β = -0/01) در سطح معناداری α ≤ 0/05 ازنظر آماری معنادار نیست، امکان پیش بینی نمرات آزمودنی ها در انگیزه پیشرفت تحصیلی بر اساس نمراتشان در این خرده مقیاس ها نیست؛ بنابراین، با تجزیه وتحلیل داده ها می توان به این نتیجه رسید که رابطه معنادار و مثبت بین خودکارآمدی و سبک دلبستگی ایمن با انگیزش پیشرفت تحصیلی آزمودنی ها وجود دارد.