اثربخشی برنامه روان درمانی مثبت نگر بر افزایش بهزیستی روان شناختی، عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه روان درمانی مثبت نگر بر افزایش بهزیستی روان شناختی، عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی مادران دارای کودک با اختلال اتیسم انجام شده است. روش پژوهش، از نوع آزمایشی با پیش آزمون –پس آزمون، پیگیری همراه با گروه کنترل بود. تعداد 24 نفر از مادران دارای کودک با اختلال اتیسم مراجعه کننده به مرکز توانبخشی ویژه کودکان اتیسم (مرکز اتیسم دوم آوریل) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند که به صورت تصادفی به دوگروه آزمایش و کنترل جانمایی شدند. ابزار پژوهش شامل فرم کوتاه مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1989) و برنامه عاطفی مثبت و منفی واتسون و همکاران (1991) بود. برنامه روان درمانی مثبت نگر (رشید و سلیگمن، 2013) ، طی نه جلسه دو ساعته و به صورت هفتگی برای گروه آزمایش اجرا شد. پس از دو ماه پس آزمون پیگیری در گروه آزمایش اجرا شد. اطلاعات گرداوری شده با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد برنامه روان درمانی مثبت نگر بطور معناداری (P>. /05) موجب افزایش بهزیستی روان شناختی، عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی شد و اثربخشی آن در طول زمان نیز پایدار بود.