مقایسه کیفیت زندگی، رضایت از زندگی، و بهزیستی روانی مادران کودکان آهسته گام، درخودمانده و عادی

هدف اصلی این پژوهش مقایسه رضایت از زندگی، کیفیت زندگی و بهزیستی روانی مادران کودکان آهسته گام و مادران کودکان در خود مانده و مادران کودکان عادی در شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر علی-مقایسه ای بود که به مقایسه سه گروه از مادران کودکان آهسته گام، درخود مانده و عادی پرداخت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای حداقل یک کودک ساکن در شهر تهران در سال 92 بود. روش نمونه گیری این پژوهش، خوشه ایچند مرحله ای بود. حجم نمونه 150 نفر تعیین شد که این تعداد شامل 50 مادر دارای کودک در خودمانده، 50 مادر دارای کودک آهسته گام و 50 مادر دارای کودک عادی بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) ، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (RSPWB) و پرسشنامه مقیاس کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. برای آزمون فرضیه های پژوهش، اطلاعات جمع آوری شده به وسیله پرسشنامه ها توسط روش های استنباطی با استفاده از آزمون لوین، آزمون تحلیل واریانس و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شد. مقایسه اطلاعات بدست آمده در هر سه گروه مورد مطالعه، نشان داد که رضایت از زندگی، کیفیت زندگی و بهزیستی روانی مادران کودکان آهسته گام و مادران کودکان در خود مانده و مادران کودکان عادی در شهر تهران با هم متفاوت بود. به طور کلی نتایج تحلیل داده ها نشان داد که رضایت از زندگی و کیفیت زندگی و بهزیستی روانی مادران کودکان آهسته گام و مادران کودکان در خود مانده بسیار پایین تر از مادران کودکان عادی است (سطح معنی داری 0001/0). اما میزان رضایت از زندگی، کیفیت زندگی و بهزیستی روانی در مادران کودکان آهسته گام با مادران کودکان در خود مانده تفاوت معناداری نداشت.