بررسی تحلیلی اثربخشی آموزش برنامه محور تاب آوری در کاهش اختلالات رفتاری نوجوانان دانش آموز جزیره کیش

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش برنامه محور تاب آوری بر اختلالات رفتاری نوجوانان صورت گرفت. این پژوهش نیمه تجربی و در قالب طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. 30 نفر از دانش آموزان 12 الی 16 سال سن مدارس دولتی و غیردولتی جزیره کیش در سال 1393 به صورت غربالگری با استفاده از پرسشنامه مشکلات رفتاری آخنباخ (YSR) شناسایی شد ند. تعداد 15 نفر در گروه آزمایش و 15 دانش آموزان به عنوان لیست انتظار و با توجه به سن، جنسیت و سطح تحصیلات با گروه آزمایشی همتاسازی شدند. سپس گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت آموزش گروهی از مهارتهای برنامه تاب آوری قرار گرفتند. بعد از دو هفته از اتمام برنامه آموزشی پس آزمون (اختلالات رفتاری آخنباخ) از هر دو گروه به عمل آمد. همچنین آزمون پیگیری بعد از دو ماه از پس آزمون از همه آزمودنی ها اخذ شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS. 21 و روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر صورت گرفت. آموزش تاب آوری به نوجوانان در کاهش مشکلات رفتاری (اضطراب و افسردگی، گوشه گیری/افسردگی، شکایات بدنی، مشکلات اجتماعی، مشکلات توجه، رفتار قانون شکنی، رفتار پرخاشگرانه و سایر مشکلات رفتاری) تاثیر مثبتی داشت (01/0P<). اما آموزش تاب آوری در مشکلات تفکر دانش آموزان تاثیر معنی داری نداشت.