تاثیر نسبت آب به سیمان در مقاومت سایشی، تخلخل و نفوذپذیری بتن های میکرو سیلیسی

امروزه با گسترش ساخت سازه های آبی همانند سدها، مسئله دوام بتن بکار رفته در این نوع سازه ها اهمیت زیادی یافته است. یکی از موارد مهم دوام بتن در این گونه سازه ها، مقاومت آن در برابر سایش ناشی از برخورد ذرات حمل شده توسط آب می باشد. برای بالابردن مقاومت سایشی بتن، روش های مختلفی توسط محققان پیشنهاد و مورد بررسی قرار گرفته که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:استفاده از سنگدانه های مقاوم در برابر سایش، کاهش نسبت آب به سیمان، استفاده از میکروسیلیس و نانوسیلیکا در بتن، عمل آوری مناسب و بموقع. در این تحقیق آزمایشهای زیر بر روی نمونه های بتنی انجام گرفته است :- مقاومت سایشی نمونه های مکعبی 15×15×15 سانتی متر در سن 28 روزه به روش ماسه پاشی آبی.
- ضریب هدایت هیدرولیکی نمونه های استوانه ای به ارتفاع 10 سانتی متر و قطر 10 سانتی متر در سن 28 روزه به روش عمق نفوذ.
نتایج آزمایشات سایش نشان دادند که با کاهش نسبت آب به سیمان از 50/0 به 33/0 مقاومت سایشی به میزان 94/30 درصد بهبود می یابد. نتایج آزمایشات نفوذپذیری، نشان دادند که با کاهش نسبت آب به سیمان از 50/0 به 33/0 ضریب هدایت هیدرولیکی بتن از 15-10 ×88/39 متر بر ثانیه به 15-10×49/2 متر بر ثانیه کاهش می یابد و تخلخل بتن از 90/13 درصد به 10/13 درصد کاهش پیدا می کند. از مجموع نتایج فوق می توان پی برد که کاهش نسبت آب به سیمان باعث افزایش مقاومت سایشی و همچنین کاهش ضریب هدایت هیدرولیکی و تخلخل بتن میکروسیلیسی خواهد شد.