تاثیر تنش خشکی بر بیان دو miRNA مهم در بساک دو ژنوتیپ گندم متفاوت از نظر تحمل به خشکی

قسمت زیادی از اراضی زیرکشت گندم در جهان تحت تاثیر تنش خشکی قرار دارند. مرحله زایشی، حساس ترین مرحله به تنش خشکی در غلات به شمار می آید. با وجود اهمیت تنش خشکی در مرحله زایشی و نقش آن در کاهش عملکرد گندم، مکانیسم های مولکولی درگیر در آن کم تر مورد مطالعه قرار گرفته است. در مطالعه حاضر، بیان miR166 و miR167 در بساک رسیده دو ژنوتیپ گندم دزفول (D-10) (متحمل به خشکی) و شیراز (حساس به خشکی) تحت شرایط تنش خشکی در مرحله زایشی مورد بررسی قرار گرفت.شاخص تحمل به تنش(STI) برای تعداد دانه در سنبله، مجموع دانه و زنده مانی دانه گرده در ژنوتیپ دزفول بالاتر از ژنوتیپ شیراز بود. بیان هر دو miRNA در هر دو ژنوتیپ،تحت تاثیر تنش خشکی افزایش یافت. میزان افزایش بیان miR166 در ژنوتیپ حساس شیراز (افزایش بیش از 14 برابر نسبت به شرایط بدون تنش) حدود دو برابر بیش تر از ژنوتیپ متحمل دزفول (افزایش حدود 8 برابر نسبت به شرایط بدون تنش) بود. تحت شرایط تنش خشکی،بیان miR167 در ژنوتیپ دزفول بیش از دو برابر و در ژنوتیپ شیراز بیش از چهار برابر نسبت به شرایط بدون تنشافزایش داشت.miR166 و miR167 هر دو در تنظیم نمو اندام های گل، مانند نمو میکروسپور، دخالت دارند. بنابراین، اثر تنش خشکی بر تغییر میزان بیان آن ها می تواند در نرعقیمی حاصله در گندم دخالت داشته باشدو تعدیل بیان این دو miRNA می تواند منجر به کارایی نمو دانه گرده و شکوفایی موفق بساک شود که به نوبه خود ریشه در ترارسانی دارد.