بررسی ادله شرک الوهی در مساله شفاعت

اولین اتهام وهابیت به مسلمینی که ائین وهابیت را نپذیرفته اند اتهام به شرک در الوهیت و عبادت غیر الله است. ایشان برای اینکه این ادعا را مستدل کنند به ادله مختلفی تمسک کرده اند که در مجموع می توان ادله ایشان را در دو بیان خلاصه کرد. بیان اول استفاده از قیاس؛ به این صورت که مشرکین به عنوان اصل و مسلمین به عنوان فرع مقایسه می شوند و حکم شرک الوهی را به مسلمین تسری می دهند. بیان دوم نیز استفاده از موضوع دعا رابطه آن با عبادت است. این دو بیان در موضوع شفاعت نیز جاری شده و شرک مشرکین به خاطر طلب شفاعت آنان از معبودانشان معرفی گردیده و از این جهت که طلب شفاعت نوعی درخواست و دعا می باشد لذا عبادت قلمداد شده و شرک در عبودیت تلقی گردیده اما این هر دو بیان دچار اشکالات متعدد زیرا عملکرد مسلمین با مشرکین حداقل از سه جهت متفاوت است؛ درخواست از بت و جماد، یا نگاه استقلالی به شفیع و یا عبادت شفیع از مواردی است که بیانگر این تفاوت است. کما اینکه بیان دوم نیز علاوه بر اینکه نسبت به زمان حیات نقض می گردد در زمان ممات نیز توسط صحابه صورت گرفته است. در واقع طلب شفاعت از شفیه به خاطر عدم اعتقاد به ربوبیت و نبود نیت عبادت، عبادت شفیع محسوب نمی شود.