شناسایی آسیب های موسسه های مشاوره شغلی و کاریابی: یک پژوهش کیفی

هدف پژوهش حاضر مطالعه و شناسایی آسیب های موسسه های مشاوره شغلی و کاریابی به روش پژوهش کیفی و نظریه زمینه ای بود. جامعه این پژوهش کلیه مدیران موسسات مشاوره شغلی و کاریابی داخلی و خارجی (62 موسسه داخلی و 6 موسسه خارجی) و کارجویان مراجعه کننده به این موسسات در استان اصفهان بود. 14 مدیر (10 مرد و 4 زن) و 9 کارجو (6 مرد و 3 زن) به روش نمونه گیری داوطلبانه و از طریق مصاحبه انتخاب گردیدند. داده ها به روش تحلیل موضوعی کدگذاری و تفسیر شدند. از نتایج بررسی آسیب ها به روش مصاحبه عمیق در نمونه مدیران چهار آسیب سیستم های ضعیف، محدودیت ها، گسستگی و نقص عملکرد و در نمونه کارجویان دو آسیب نقص عملکرد و سیستم های ضعیف به دست آمد، و بررسی به روش مشاهده و تحلیل عملکرد موسسات نشان داد که مهم ترین آسیب موسسات عبارت اند از: عدم توجه به مشاوره شغلی، تحلیل مشاغل، سنجش افراد، ناآشنایی با خودشناسی و عدم تشکیل پرونده روان شناختی، عدم حضور متخصص مشاوره شغلی در هیئت مرکزی، عدم استفاده از نیروی متخصص مشاوره شغلی، تبدیل شدن موسسات به بنگاه های کاریابی، ناآشنایی موسسات مشاوره شغلی و کاریابی به مدل های مشاوره ای و برنامه های ایجاد شغل. در نتیجه با توجه به آسیب های ذکر شده توسط مدیران و کارجوها، ضروری است که هر موسسه مشاوره شغلی و کاریابی از یک مشاور شغلی با مدرک کارشناسی ارشد مشاوره شغلی به منظور ارائه خدمات مشاوره شغلی استفاده نماید.