ارزیابی مزرعه ای یک دستگاه بارکن هندوانه

سطح زیر کشت هندوانه در ایران معادل 1/2 درصد از سطح زیر کشت کل محصولات زراعی و 42/3درصد از سطح کشت محصولات جالیزی است. با این همه، درجه مکانیزاسیون در تولید هندوانه در ایران ناچیز است. برداشت هندوانه به ویژه مرحله بارگیری آن، به دلیل غیرمکانیزه بودن بسیار پرهزینه و زمان بر است. بر اساس پرسشنامه هایی که کشاورزان صیفی کار استان فارس پر کرده اند، 70 درصد نیروی انسانی در مرحله برداشت برای بارگیری محصول به کار گرفته می شود. در این مطالعه، به معرفی و ارزیابی دستگاه کمک برداشت هندوانه برای بالا بردن راندمان برداشت پرداخته شده است. آزمایش های مزرعه ای با شیوه های مختلف کار با دستگاه در حالت های زیر اجرا و ظرفیت عملی مزرعه ای و درصد شکستگی ارزیابی شد، الف: چیدن هندوانه و بارگیری آن به صورت همزمان و ب: بارگیری محصول از قبل چیده شده، سرعت های مختلف تسمه (0/25، 0/4 و 0/55 متر بر ثانیه) و تعداد متفاوت کارگر شامل یک نفر برای بارگیری و یک نفر برای تخلیه، سه نفر بارگیری و 2 نفر تخلیه، 4 نفر بارگیری و 3 نفر تخلیه. نتایج تحقیق نشان می دهد بیشترین ظرفیت بارگیری در روش بارگیری محصول از قبل چیده شده، با 7 کارگر برای بارگیری و سرعت تسمه 0/55 متر بر ثانیه به میزان 13/2تن در ساعت است با بیشترین میزان شکستگی 38 (درصد). کمترین ظرفیت عملی مزرعه ای نیز در روش چیدن و بارگیری همزمان هندوانه با 3 کارگر و سرعت تسمه 0/25 متر بر ثانیه به میزان 6/15 تن در ساعت به دست آمده است. در روش برداشت چیدن و بارگیری همزمان هندوانه با تیمارهای 5 کارگر و سرعت تسمه 0/25 متر بر ثانیه ، 7 کارگر و سرعت تسمه 0/25 متر بر ثانیه و 7 کارگر و سرعت تسمه 0/4 متر بر ثانیه شکستگی محصول در زمان بارگیری مشاهده نشد. روش چیدن و بارگیری همزمان هندوانه با ترکیب سطوح 7 کارگر و سرعت تسمه 0/4 متر بر ثانیه مناسب ترین عملکرد دستگاه از نظر بیشترین ظرفیت عملی مزرعه ای و کمترین درصد شکستگی را در پی داشت. در این روش نیروی انسانی مورد نیاز برای چیدن و بارگیری یک تن هندوانه از 1/14 ساعت کارگر در روش سنتی به 0/61 ساعت کارگر کاهش یافته است.