تدوین راهبرد های پیشگیری اجتماعی از تخلفات رانندگی در رانندگان اتوبوس برون شهری

امنیت ترافیکی، جزو مقوله امنیت در کشور محسوب می شود. وظیفه حاکمیت با توجه به حقوق شهروندان و تامین آن در جهت پیشگیری از تخلفات رانندگی و با امعان نظر به سه درجه پیشگیری شامل پیشگیری وضعی، پیشگیری اجتماعی و پیشگیری کیفرمدار تعیین می شود. موضوع پژوهش حاضر، بررسی حوزه پیشگیری اجتماعی از تخلفات رانندگی است که شامل اجتناب از بی کیفرمانی مرتکب تخلفات رانندگی، وصول به موقع و متناسب جریمه رانندگان اتوبوس برون شهری می باشد. نوع پژوهش، میدانی است. تعداد 100 نفر برای حجم نمونه انتخاب شدند. روسای پلیس راه و پلیس راهور استان ها و روسای پلیس راهور مراکز استان ها به صورت تمام شمار به عنوان جامعه آماری انتخاب شده و پس از دریافت تایید اعتبار در روایی صوری پرسشنامه از نخبگان (دانشجویان دوره دکتری مدیریت ایمنی ترافیک)، پرسشنامه ها در اختیار آن ها قرار گرفته شد. اهداف این پژوهش، بررسی نقش میزان جرایم راهنمایی و رانندگی و رصد فراگیر در جهت اجتناب از بی کیفرمانی در پیشگیری از تخلفات رانندگان بخش حمل مسافر برون شهری (رانندگان اتوبوس) می باشد.  نتایج پژوهش نشان می دهد که روایی خاصی بین اجتناب از بی کیفرمانی و پیشگیری از تخلفات رانندگی، وصول به موقع و اجتناب از تخلفات رانندگی و تناسب جریمه با تضاد منافع شهروندان متخلف وجود دارد.  پیشنهاد می شود که وضع قوانین و مقررات و اصلاح قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی در سه حوزه عوامل موثر به عنوان الگوی راهبردی در پیشگیری از تخلفات رانندگی و به تبع آن، کاهش تصادفات رانندگی با عنوان رصد فراگیر و تدوین مجازات ها با لحاظ شدت، سرعت و قطعیت که در بازدارندگی موثر هستند، موردبهره گیری قرار گیرد.