آسیب شناسی فردگرایی جوانان در خانواده های ایرانی از دیدگاه کارشناسان

امروزه فردگرایی تاثیرات زیان باری را در حوزه های مختلف زندگی از جمله خانواده برجای گذاشته است. هدف این پژوهش، آسیب شناسی فردگرایی جوانان در خانواده های ایرانی و ارائه راهکارهایی برای کاهش آسیب است. این پژوهش از نوع کیفی است و به روش نظریه زمینه ای اجرا شده است. جامعه پژوهش را صاحب نظران حوزه خانواده و دین در دانشگاه ها، مراکز مشاوره خانواده و اورژانس اجتماعی بهزیستی در شهرستان ساری تشکیل داده اند و با کمک مصاحبه هدفمند با 17 نفر، اشباع نظری حاصل شده است. داده ها طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شده اند. برای اعتبارپذیری، از راهبرد «مثلث سازی» استفاده شده، یعنی سه پژوهشگر داده ها را مورد بازنگری قرار داده اند و برای قابلیت اطمینان نیز در مورد متن و دسته بندی ها، از نظرات خبرگان استفاده شده است. این پژوهش نشان داد که فردگرایی جوانان در خانواده در سه زمینه معنایی، تعاملی و کنشگری ظهور می یابد و سه دسته عوامل در سطح میانه، خرد و کلان موجب فردگرایی جوانان در خانواده می شود و با پنج پیامد: آسیب ساختاری، ارتباطی، فرهنگی، محیطی و اجتماعی همراه خواهد بود. راهکارهای کاهنده فردگرایی را نیز می توان در سه دسته راهکارهای برون خانواده، درون خانواده و برون خانواده- درون خانواده جای داده و حول مقوله «فردیت واگرا و متظاهرانه» تبیین نمود.