اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر تاب آوری و سازگاری دانش آموزان با اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان با اختلال یادگیری انجام شد.

این پژوهش، نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده در پژوهش حاضر، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش دانش آموزان با اختلال یادگیری شهر تهران در سال 1398 بودند. گروه نمونه شامل 28 نفر از دانش آموزان با اختلال یادگیری بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه 14 نفری جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 50 دقیقه ای، هفته ای دو بار در جلسات گروهی آموزش راهبردهای خودتنظیمی شرکت کرد و گروه کنترل هیج مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (1961) بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری در نسخه 24 نرم افزار بسته آماری در علوم اجتماعی تحلیل شد.

نتایج نشان داد که آموزش راهبردهای خودتنظیمی تاثیر معناداری بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان با اختلال یادگیری داشت (001/0P<).

آموزش برنامه راهبردهای خودتنظیمی می تواند تاب آوری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان با اختلال یادگیری را بهبود بخشد؛ بنابراین، پیشنهاد می شود از این برنامه برای بهبود تاب آوری و سازگاری اجتماعی این دانش آموزان استفاده شود.