تاثیر عناصر روی و منگنز بر عملکرد و ویژگی های کیفی سیر سفید همدان

به دلیل اهمیت دارویی و غذایی سیر، مصرف جهانی آن رو به افزایش است. بنابراین، تولید محصولی با کیفیت بالاتر بر قابلیت بازارپسندی آن اثر قابل ملاحظه ای می گذارد. لذا جهت بررسی اثرهای عناصر روی و منگنز بر عملکرد، کیفیت و بازارپسندی سیر، این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی، با سه تکرار، در استان همدان و در طی سالهای 91-1389 اجرا شد. فاکتورها شامل کود روی در چهار سطح (صفر، 20، 40 و 60 کیلوگرم در هکتار سولفات روی پودری 33  درصد (ZnSO4. H2O)) و کود منگنز در سه سطح (صفر، 20 و 40 کیلوگرم در هکتار سولفات منگنز 31 درصد (MnSO4. H2O)) بود. نتایج ادغام شده دو سال نشان داد اثر اصلی روی بر عملکرد سیر، مقدار روی برگ و سوخ، اسید پیرویک غیرآنزیمی و مواد جامد محلول در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. بیشترین عملکرد از تیمار مصرف 20 کیلوگرم در هکتار سولفات روی و به مقدار 7997 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن از تیمار عدم مصرف کود روی و به مقدار 6099 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. اثر اصلی منگنز بر عملکرد و غلظت مواد جامد محلول درسطح احتمال پنج درصد معنی دار شد و با افزایش مصرف منگنز، عملکرد روند افزایشی نشان داد. ولی اثر منگنز بر سایر فاکتورهای اندازه گیری شده معنی دار نگردید. اثر متقابل دو جانبه روی و منگنز بر تعداد سیرچه ها و غلظت مواد جامد محلول معنی دار گردید. در مجموع، مصرف 20 کیلوگرم در هکتار سولفات روی و 40 کیلوگرم در هکتار سولفات منگنز برای افزایش عملکرد و بهبود برخی ویژگی های کیفی سیر برای مناطق و شرایط مشابه با شرایط پژوهش حاضر، قابل توصیه می باشد.