مقایسه روش های حفاری تونل در محیط عمیق آبرفتی، مطالعه موردی " قطعه شماره یک تونل انتقال آب گلاس"

در عملیات احداث تونل ها و فضاهای امن زیرزمینی همواره چالش ها و مشکلات متعددی وجود دارد که اغلب روند پیشرفت کار را با کندی یا توقف مواجه می سازد. یکی از این چالش ها حفاری در زمین های سست بوده که در مناطق آبدار و در لایه های خاص، ساختاری ویژه را به وجود می آورد. لذا در چنین شرایطی آگاهی از روش های مناسب جهت بهبود وضعیت زمین و روش های حفاری مناسب به منظور دستیابی به حداکثر ایمنی و بازدهی عملیات بسیار حائز اهمیت است. در این تحقیق حفاری تونل انتقال آب گلاس در بخش آبرفتی مسیر مطالعه شده است. مطالعات انجام شده حاکی از آن است که محدوده ی مورد مطالعه، جز مناطق پر خطر محسوب می شود. وضعیت پایداری این تونل در اجرای روش های NATM، EPB TBM و ADECO-RS مورد بررسی قرار گرفته است. طراحی تونل و شرایط پروژه با استفاده از نرم افزار FLAC3D انجام شده است. در روش EPB پایداری سینه کار با استفاده از روش عددی و روش های تحلیلی جانسز و استینر و کواری و آنگونستا مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به تطابق بسیار خوب نتایج در هر دو روش و به خصوص روش کواری و آنگونستا، مقدار فشار سینه کار 13 بار در شرایط فعلی پروژه باعث کنترل مناسب ناپایداری ها خواهد شد. در ادامه مقدار نیروی پیشران دستگاه برای پیشروی در آبرفت عمیق پروژه MN826/105 محاسبه شده است. با توجه به پیش محدودیت های اعمال شده در جلوی سینه کار در روش ADECO-RS تونل به لحاظ پایداری در مقایسه با روش NATM وضعیت بهتری دارد. سیستم نگهداری پیشنهاد شده در تونل، در برابر نیروهای مخرب از مقاومت کافی برخوردار است. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده از اجرای سه روش فوق و قرارگیری تونل در محیط آبرفتی ضخیم اجرای تونل به روش ADECO-RS نسبت به روش های بررسی شده مناسب تر است.