بررسی همزمانی تاثیر تراکم، رطوبت و ضخامت بر رفتار لایه اساس با استفاده از آزمایش LWD

در اکثر کشور های جهان روسازی های انعطاف پذیر همواره بیشترین سهم را در ساخت راه ها به خود اختصاص می دهند، کشور ما ایران نیز از این قاعده پیروی می کند. در اغلب روش های طراحی، توجه کمتری به لایه های اساس و زیر اساس می شود و بیشتر تحقیقات بر لایه آسفالتی متمرکز است. از آنجایی که رفتار این مصالح به سبب خاصیت الاستوپلاستیکی در کوتاه مدت و طولانی مدت متفاوت، لزوم بررسی رفتار آن ها قبل از به کار بردن در لایه های روسازی و همچنین مقایسه رفتاری بین انواع مصالح از اهمیت بالایی برخوردار است که ماحصل این امر انتخاب بهترین نوع مصالح برای روسازی و بهترین شرایط دانه بندی، رطوبتی و تراکم است. در نتیجه انتخاب شرایط آزمایشی که بتواند دقیقا شرایط تنش واقعی وارد شده به روسازی را شبیه سازی کند از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است. آزمایش افت وخیز سنج ضربه ای قابل حمل(LWD) معمولا به منظور تعیین قدرت باربری لایه های غیر چسبنده روسازی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این تحقیق بررسی همزمان نقش عوامل موثر مرتبط به لایه اساس بر رفتار این لایه به وسیله آزمایش LWD می باشد. عوامل موثر انتخابی شامل تراکم، ضخامت و رطوبت لایه میباشند. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش تراکم از 87% به 97%، همچنین ضخامت لایه اساس از 20 به 40 سانتیمتر به میزان قابل توجهی بر مدول سطحی لایه افزوده شده و از افتوخیز آن کاسته میشود. همچنین نتایج نشان داد که تغییرات رطوبت لایه تاثیر چندانی بر مدول و افتوخیز لایه اساس نداشته است.