مقایسه دبه آزمایشگاهی و روندیابی شده هیدرولیکی معکوس در نقطه اتصال یک انشعاب به کانال اصلی

روندیابی یکی از قدیمی ترین روش های محاسبه هیدروگراف خروجی می باشد. روش موج دینامیک یکی از پیچیده ترین و دقیق-ترین روش های روندیابی می باشد که با حل عددی کامل معادلات سنت ونانت انجام می گردد. با در نظر گرفتن هیدروگراف خروجی یک جریان به عنوان معلومات مسئله و خصوصیات مسیر جریان، معادلات سنت ونانت با روش تفاضل محدود حل شده و هیدروگراف ورودی محاسبه گردید. این روش به عنوان روندیابی معکوس مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با مشاهدات آزمایشگاهی مقایسه شد.یک جریان به صورت غیرماندگار ایجاد گردید وبدون درنظر گرفتن تلفات مسیر،برداشت آزمایشگاهی انجام شد و داده های آزمایشگاهی با برنامه نوشته شده جهت روندیابی کنترل گردید. سپس با استفاده از پارامترهای آماری نتایج بدست آمده،بررسی ونشان داده شد مدل ایجاد شده جهت محاسبه هیدروگراف های ورودی دقت بالایی دارد.نتایج روندیابی معکوس درنه هیدروگراف آزمایش شده نشان داد، بین خروجی های برنامه با مشاهدات آزمایشگاهی تطابق خوبی وجود دارد که این موضوع با بدست آمدن خطای نسبی ماکزیمم 5 درصد در هیدروگراف های شماره 4 و 5 نتیجه شد. همچنین در این پژوهش مشخص گردید با افزایش میزان دبی ورودی میزان خطا افزایش که این مقادیر در هیدروگراف 9 به پایین ترین مقدار رسیده است. به طورکلی این روش برای دبی های آزمایشگاهی کمتر از 40 لیتر در ثانیه دقت بالایی دارد.