تحلیلی بر جایگاه ابزارهای تامین مالی بازآفرینی شهری در اسناد بالادستی و قوانین برنامه های توسعه ایران

در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و مروری، به بررسی قوانین و مقررات در حوزه تامین منابع مالی نوسازی بافت های فرسوده شهری، پرداخته شده است. نتایج نشان داد در اکثر اسناد از جمله برنامه های پنج ساله توسعه، قوانین بودجه، برنامه پنج ساله شهرداری و قانون حمایت از احیای بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری، به ابعاد مختلف احیای بافت فرسوده و طیف وسیعی از روش های تامین مالی آن اشاره شده است. بنابراین طبق نتایج، اکثر روش های تامین مالی بافت فرسوده، پشتوانه های قانونی دارند. بنابراین به نظر می رسد به کار نگرفتن برخی شیوه های تامین مالی در بافت فرسوده، ناشی از محدودیت قانونی آنها نیست. نکته قابل تامل در این زمینه آن است که با توجه به تفاوت شرایط بافت های فرسوده، شیوه های تامین مالی متناسب با خود را می طلبند که این مسئله در اسناد، قوانین و حتی آیین نامه ها مغفول مانده است. همچنین، تامین مالی با مشارکت عمومی یکی از بارزترین مصادیق اقتصاد مقاومتی است که از جمله مزایای آن، می توان به کم هزینه بودن تامین مالی، کوتاه بودن زمان تامین آن و ارتقای فرهنگ کارآفرینی در جامعه اشاره کرد. بنابراین حرکت به سوی اقتصاد مقاومتی در حوزه مدیریت شهری می تواند بستر مناسبی را برای ارتقای توان مالی و کاهش هزینه های شهری را فراهم کند.