ارایه مدل شیارشدگی مخلوط‏ های آسفالتی با استفاده از نتایج آزمایش مقاومت کششی غیرمستقیم و پارامترهای مارشال

شیارشدگی یکی از مهم ترین انواع خرابی های روسازی انعطاف پذیر است که سالیانه بخش عمده ای از هزینه های تعمیر و نگهداری راه ها، صرف ترمیم آن می گردد. افزایش میزان تغییر شکل های ماندگار که خود منجر به افزایش عمق شیار می گردد، می تواند مشکلات جبران ناپذیری را  در روسازی ایجاد کند. از سوی دیگر، در روش مارشال، که به عنوان اصلی ترین روش طرح اختلاط آسفالت در کشور شناخته می شود، فقدان یک آزمایش ساده برای تعیین مقاومت نمونه ها در مقابل تغییر شکل دایم کاملا محسوس است. اگرچه امروزه دستگاه های متعددی برای سنجش شیارشدگی استفاده می شوند، اما هیچ یک قابلیت استفاده وسیع در سطح کارگاهی را ندارند. از طرفی، روش های موجود ارزیابی پتانسیل شیارشدگی مخلوط های آسفالتی اغلب پرهزینه و زمان بر می باشند. مجموع موارد ذکرشده، لزوم ارایه روشی ساده که ضمن دارا بودن دقت لازم، بتواند در مدت زمان کوتاه و با هزینه ی اندک، وضعیت نمونه ها را از نظر شیارشدگی در آزمایشگاه مشخص نماید، آشکار می سازد. در این مقاله، با ساخت نمونه های آسفالتی مارشال با استفاده از سنگدانه های آهکی، دو نوع قیر، فیلر پودر سنگ و سه درصد قیر مختلف، یک مدل ریاضی جهت تخمین عمق شیار ناشی از ویل تراک ارایه شده است. مدل ارایه شده، مقاومت شیارشدگی مخلوط های آسفالتی را با استفاده از ترکیب نتایج آزمایش مقاومت کششی غیرمستقیم و پارامترهای مارشال مشخص می کند. اعتبار مدل حاصل با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی با درصد اطمینان مناسبی تایید شده است. این مدل می تواند همزمان با ارایه طرح اختلاط آسفالت در آزمایشگاه، بدون صرف زمان و هزینه اضافی، مقاومت شیارشدگی آسفالت را پیش بینی نماید. بدین ترتیب از تولید آسفالت با پتانسیل بالای شیارشدگی در مرحله آزمایشگاهی و پیش از تولید کارخانه ای، جلوگیری می گردد.