بررسی فقهی سیره معصومین (ع) در تربیت اخلاقی

تربیت اخلاقی که حاصل نگاه علمی به تربیت و تمایز ساحت های مختلف آن از یکدیگر است، فرایند یاری رسانی به متربی برای ایجاد تغییر تدریجی در ساحت صفت و رفتار اخلاقی است که به واسطه عامل انسانی دیگر و به منظور زمینه سازی در جهت تخلق وی به فضایل اخلاقی و دوری از رذایل اخلاقی و نهایتا نیل به کمال اخلاقی صورت می گیرد. این مقاله با روش تحقیقی تحلیلی محتوا، سیره معصومین(در تربیت اخلاقی را از نگاه فقهی بررسی کرده و به این نتیجه رسیده است که علاوه بر وجود تربیت اخلاقی در سیره این بزرگواران، این امر به دو صورت «پیش گیرانه و درمان گرانه» جاری بوده و با روش های گوناگون: موعظه، سالم سازی محیط، امر و نهی، سوال و جواب، نظارت و مراقبت انجام می گرفت. فضایل و رذایل اخلاقی نیز از مواردی است که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.