رویکردها و روش های تفسیری کتاب مقدس در آیینه جامعه شناسی فرهنگی

شکاف میان زمان دریافت و تدوین متون مقدس و شرایط مکانی و زمانی بعدی که انسان در سیر تاریخی تجربه کرده و می کند، موضوع مهمی است که تفسیر و تطبیق این متون با یکدیگر و با آن شرایط را ضروری می سازد. در این مقاله با تاکید بر مسیحیت، نشان داده شده است که ساختن پل ارتباطی برای پر کردن این شکاف، کاری به درازای عمر خود متون مقدس است. مطالعه بستر نزول و یا کتابت متون مقدس برای کسی که دل در گرودریافت معنای آنها دارد، همیشه یک امر مهم بوده است. دستیابی به شناختی روشن و موجه از عبارات و معانی متن مقدس، علاوه بر بررسی تاریخی و مادی متن، مستلزم بررسی بافت فرهنگی نیز هست؛ بستر و بافتی که مولف یا آورنده متن در آن قرار داشته است. تنها استثنایی که بر این قاعده می توان وارد ساخت، آنجاست که کسی به دنبال معنای تاویلی و عرفانی از متن باشد و نخواهد معنای طبیعی و سرراست عبارات و جملات را به دست آورد؛ چون تفسیر تاویلی نیاز به بررسی بافت فرهنگی ندارد. در این مقاله با رویکردی توصیفی و تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، به جمع آوری یافته های نظری مبادرت شده و بررسی های نهایی نشان می دهد که جایگاه فرهنگ در رویکردها و در روش تفسیر متون مقدس اگر چه متفاوت است، اما تاثیر آن به اندازه ای مهم بوده است که به تنوع روش ها در سه دوره سنت، تجدد و پساتجدد منجر شده است.