ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی دشت ارومیه جهت اهداف آب شرب با استفاده از روش GQI در محیط نرم افزار ArcGIS

امروزه رشد روز افزون جمعیت از یک طرف و محدودیت منابع آب شیرین از طرف دیگر باعث شده اند تا ارزیابی منابع آب از لحاظ کیفی و کمی بویژه در مناطق خشک جایگاه ویژه ای در مطالعات آبهای زیرزمینی پیدا کند. بطوریکه تامین آب مصرفی مورد نیاز جهت مصارف شرب با کیفیت مناسب و عاری از هر گونه آلودگی به یکی از چالش های بشر تبدیل گشته است. یکی از شاخص های ارزیابی کیفیت آب، مقدار غلظت یون های اصلی در آب می باشد. حد مجاز غلظت این یون ها در آب آشامیدنی توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) مشخص گردیده است. از جمله روش های متداول ارزیابی کیفی آب از نظر شرب، می توان از دیاگرام شولر نام برد که امکان بررسی آب را در یک نقطه خاص از منطقه مورد نظر ارایه می دهد. بنابراین پنج نمونه انتخابی که نماینده کل آبخوان می باشند، در رده کیفیت خوب قرار گرفتند. ولی به منظور بررسی تغییرات مکانی کیفیت آب از نظر شرب در کل محدوده آبخوان، از شاخص کیفیت آب زیرزمینی (GQI) که در سال 2007 توسط بابیکر و همکارانش ارایه شده است، نیز استفاده گردید. نتایج نشان داد که مقدار 74 تا 95 درصد آب های زیرزمینی دشت مورد مطالعه، از نظر استانداردهای آشامیدنی دارای کیفیتی مناسب می باشند.