تحلیل ساختاری عوامل اجتماعی مرتبط با سرقت در شهر اصفهان با تاکید بر پیشنهادات پیشگیرانه

سرقت یکی از مسایل اجتماعی جوامع انسانی امروز است که برای بسیاری از افراد جامعه تهدیدی جدی به شمار می رود. هدف این پژوهش، بررسی عوامل اجتماعی مرتبط با سرقت در شهر اصفهان است.

روش انجام پژوهش، پیمایشی و از تعداد 3800 نفر جامعه آماری سارقان دربند، تعداد 348 نفر به کمک فرمول کوکران به روش تصادفی ساده به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده که روایی و پایایی آن با ضرایب قابل قبول و توافق اساتید فن به اثبات رسیده است. روش های تحلیل آماری نیز از آزمون های مقایسه میانگین ها، رگرسیون و تحلیل واریانس در نرم افزار Spss22 و تحلیل مدلسازی نیز با نرم افزار Amos انجام شده است.

یافته ها نشان داده است که در تحلیل رگرسیون مقدار ضریب تعیین تعدیل شده برابر با 251/0 بوده که گویای این واقعیت آماری است که 25 درصد از کل میزان سرقت سارقان زندان مرکزی شهر اصفهان وابسته به 15 متغیر مستقل: جرم خیزی محل سکونت، شدت فقر، اعتقادات مذهبی، تحصیلات، سن، رسانه های خارجی، جنسیت، تسهیل سرقت از گردشگران، نظام ارزشی، تجربه مثبت از سرقت، پیشگیری مردمی، پیشگیری پلیس، سهل انگاری قربانی، عوامل تسهیل کننده سرقت و فضای کالبدی است. به عبارت دیگر، متغیرهای مستقل 25 درصد واریانس متغیر وابسته میزان سرقت را برآورد (پیش بینی) می کنند. در مورد نتایج حاصل از مدل سازی نیز می توان گفت، با اطمینان بالا تا 95 درصد نتایج حاصل از مدل سازی معادله ساختاری و آزمون فرضیات در راستای هم هستند.

جرم سرقت در شهر اصفهان اساسا در بستری اجتماعی و ناشی از مشکلات و کاستی های نظام اجتماعی است.