نقش ملاصدرا در بازخوانی عقلانی آموزه های عرفانی و تاثیر وی در شکل گیری دوره جدید عرفان اسلامی

بی شک نقش بی بدیل ملاصدرا در مستدل نمودن آموزه های عرفانی و نظام مندساز ی آن مورد وفاق اهل حکمت و معرفت، با ظهور شخصیت سترگ و پس از تلاش وافر فلاسفه ای چون فارابی، ابن سینا، خواجه نصیرالدین طوسی و دوانی در هماهنگ سازی میان عرفان و برهان، تقریب بی سابقه ای میان این دو مولفه توانست ایجاد کن د و این تقارن را به اوج خود و در رساند و با طرح آموزه های شیعی در مباحث عرفانی و نیز با استفاده از روایات معصوم ان بحث انسان کامل و ولایت و خلیفه الهی با مشرب شیعی سبب شکل گیری تمایلات عرفانی در میان محققان شیعی شد و با پذیرفتن آموزه های عرفانی متناسب با ممشایش یعه، آن را در مکتب تشیع هضم نمودن و مباحث توحیدی را نظم و نسق خاصی بخشیدند. نوشته حاضر برآن است تا نقش ملاصدرا در بازخوانی عقلانی آموزه های عرفانی را به تصویر بکشد و حیات تازه آن را به وسیله ایشان بررسی کند.