نگاه شیعه به حجیت قرآن و پاسخ به شبهات قفاری

ناصر بن عبدالله قفاری از جمله وهابیانی است که با تالیف کتب متعددی مانند کتاب "اصول مذهب الشیعه الامامیه الاثنی عشریه،" افترایات فراوانی را به مبانی تشیع وارد کرده است. او در این کتاب و در ذیل بحث، از دیدگاه شیعیان در مورد حجیت قرآن چند ادعا مطرح می کند که نگارنده در مقاله پیش رو به نقد و بررسی دو ادعای او می پردازد.
اول اینکه شیعیان، حجیت قرآن را مشروط بر وجود قیم و کلام ایمه خود می دانند؛ چنان که روایت «ان القرآن لایکون حجه الا بقیم»، بر این مسئله دلالت می کند. ثانیا شیعیان، معرفت قرآن را مختص به ایمه خود دانسته و جایگاهی ویژه برای علمیت آنان قایل هستند؛ چنان که روایات فراوانی در تجلیل مقام علمی امامان خود نقل کرده اند.
درباره ادعای اول قفاری باید گفت: تمامی پیروان مکتب اهل بیت:، معتقد به حجیت ذاتی و استقلالی قرآن کریم هستند؛ لذا مراد از «ان القرآن لا یکون حجه إلا بقیم‏»، این است که اهل بیت:، بعد از حضرت رسول6، عهده دار تبیین و تشریح معارف قرآنی هستند؛ چراکه در قرآن موارد فراوانی وجود دارد که تبیین و تشریح آنها برای عموم مردم ضرورت دارد. در مورد ادعای دوم قفاری نیز باید گفت، مرجعیت علمی اهل بیت:، (در تمامی مسایل علمی از جمله در تفسیر قرآن)، از مسایلی است که فریقین به آن اذعان داشته و شواهد فراوانی بر آن در کتب خود اقامه نموده اند.