اولویت بندی و مدیریت بحران در سکونتگاه های روستایی (مطالعات موردی: استان چهارمحال بختیاری دهستانهای پشتکوه و دیناران)

در این پژوهش، استعدادها و امکانات موجود در دهستانهای دیناران و پشتکوه در شاخصهای انسانی، اقتصادی، خدماتی، و طبیعی مورد بررسی قرارگرفته است. هدف از این پژوهش اولویتبندی سکونتگاه های روستایی دهستانهای پشتکوه و دیناران در زمینه بحران های سکونتگاهی است. این پژوهش در چهارچوب روش کمی انجام شده و داده های این پژوهش به روش توصیفی-پیمایشی گردآوری شده است. در بخش تحلیل، داده های گردآوری شده از طریق شاخص مرکزیت، تحلیل خوشه ای، تحلیل عاملی و TOPSIS مورد تحلیل قرار گرفته است. سپس، رتبه روستاها تعیین و براساس میانگین رتبه ها، دهستانهای مورد مطالعه در زمینه بحران اولویت بندی شده است. در نهایت، در راستای برنامهریزی راهبردی با بررسی عوامل درونی) قوت و ضعف (و عوامل بیرونی) فرصت و تهدید  راهکارها، محدودیتها، و عوامل بحران ساز مورد شناسایی قرار گرفته است.