تارک الصلاه از دیدگاه ابن تیمیه

سلفی ها دایره تکفیر را در مسایل گوناگونی گسترش داده و به نوعی اکثر مسلمانان را تکفیر می کنند. مسئله تارک الصلاه از جمله فروعات فقهی است که سلفی ها آن را  دستاویزی برای تکفیر مسلمانان قرار داده‌اند. ابن تیمیه دو مورد را محل نزاع و اختلاف بین علما بیان نموده است. مورد اول، اشاره به ترک نماز به دلیل کسالت و تنبلی، همراه با اقرار به وجوب نماز و مورد دوم، ترک نماز، بدون اقرار و بدون انکار نماز است. در این دو مورد، نظر ابن تیمیه حکم کفر به معنای خروج از ملت تارک نماز است. در این تحقیق، با روش توصیفی به نقد نظریه پرداخته می شود و روشن می گردد اولا، نظر ابن تیمیه مخالف نظر مشهور اهل سنت بوده، ثانیا، اخبار و آیات دلالت می کنند، افرادی تا ابد در عذاب جهنم خواهند بود، که منکر باشند؛ اما اگر کسی منکر نباشد، نمی‌توان آن آن شخص را محکوم به کفر کرد؛ همچنین در تارک الصلاه، اگر شخصی وجوب نماز را انکار نکرده باشد، نمی توان حکم به کفر او داد. محل نزاع دوم از متفردات ابن تیمیه بوده و اشکالاتی را دارد که در مقاله به آن پرداخته شده است.