اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر نگرش های ناکارآمد دانش آموزان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر نگرش های ناکارآمد دانش آموزان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیربود. روش مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر 12 تا 15 ساله مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر شهر اهواز در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 دانش آموز دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 دانش آموز در گروه آزمایش و 15 دانش آموز در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله روان درمانی مثبت نگر (سلیگمن و چیزنتمیهایلی، 2000) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 75 دقیقه ای دریافت نمودند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس نگرش های ناکارآمد (IAS) و پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (GADQ) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیری توسط نرم افزار آماری 23-SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر نگرش های ناکارآمد و ابعاد آن در دانش آموزان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنادار دارد (001/0p<). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش نگرش های ناکارآمد و ابعاد آن در دانش آموزان دختر دارای اختلال اضطراب فراگیر شود. یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که روان درمانی مثبت نگر با بهره گیری از فنونی همانند شناخت توانمندی های شخصی و تمرکز بر هیجانات مثبت، می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش نگرش های ناکارآمد دانش آموزان دارای اختلال اضطراب فراگیر مورد استفاده قرار گیرد.