بررسی مفاهیم کمپ وندی و هومو ساکر در رمان در آشپزخانه نوشته مونیکا علی

مقاله حاضر به بررسی ظهور پدیده «کمپ» و بازپیدایش شخصیت «هومو ساکر» در عصر حاضر می پردازد. نویسنده با استفاده از رویکرد مطالعات فرهنگی چپ نوگرا و بهره گیری از نظریات منتقدانی نظیر جورجیو آگامبن و تمرکز بر موضوعاتی نظیر «زیست- سیاست» و «قلمرو نامریی» در پی پاسخ به این پرسش بنیادی است که چگونه گفتمان نیولیبرالیسمی قدرت در غرب پسا- استعمار توانسته با سوء استفاده از مفهوم «وضعیت استثنایی» نوع متفاوتی از «نژادپرستی» را به نمایش بگذارد؟ بدین منظور کتاب در آشپزخانه (2009) اثر برجسته مونیکا علی، نویسنده معاصر بنگلادشی- انگلیسی بررسی می شود تا با تمرکز بر تاثیر «وضعیت استثنایی» بر مقوله های «حیات طبیعی» و «حیات مدنی» به چگونگی بازظهور مفهوم «حیات برهنه» در عصر حاضر بپردازد. چنین استدلال می شود که با «سیاسی شدن» مقوله حیات طبیعی در دو دهه اخیر، نه تنها جامعه غربی به «کمپی» تقلیل داده شده که در آن قراردادهای سنتی«شمول/حذف» امری «سیال» به شمار می روند، بلکه سوژه مدرنیته نیز با اسارت در برزخ دوانگاره های «شهروند/ اجنبی»، «خود/ دیگری» و «انسان/ حیوان» هرلحظه پتانسیل تبدیل شدن به هومو ساکر و در نتیجه «دشمن ملی» را دارا است