قرائت های مختلف از حیات جسمانی عیسی (ع) در قرآن و عهد جدید

کیفیت حیات حضرت عیسی (ع) همواره یکی از بحث برانگیزترین مباحث حتی در میان مسیحیان است. در این مقاله ابتدا با تحلیل اسنادی و مبتنی بر نصوص اولیه مسیحی، به دسته بندی سه دیدگاه قابل استخراج از این نصوص درباره سرشت الوهی یا طبیعی عیسی (ع) پرداخته ایم  و سپس این موضوع را از دیدگاه قرآنی بررسی کرده ایم. سه دیدگاه سرشت الهی، سرشت الهی انسانی و سرشت انسانی و طبیعی عیسی (ع) در نصوص مسیحی و نیز سرشت غیرالوهی عیسی (ع) دیدگاه هابی هستند که در اندیشهقرآنی بررسی شده اند در ادامه، با تحلیلی فلسفی و کلامی به پارادوکس ها و برخی دشواری های نظری و کلامی پیش روی برخی دیدگاه های مسیحی در حوزه هایی نظیر «پرستش»، «وحدت ذات خداوند»، مسئله هدایت و نیز مسئله فهم پذیری فعل خداوند پرداخته ایم. در این میان به مسئله «هدایت» به عنوان یکی از کلیدی ترین اهداف نبوت توجه شده است؛ این که تجانس زیستی نبی با جامعه مخاطبان وی، اساسا هدایت را ممکن می سازد و سپس در دل این امکان، احتمال تحقق اهداف نبوت و اقبال به نبی، تحقق هدایت را افزایش می دهد؛ تجانسی که از قرآن کریم و در باب پیامبر اسلام (ص) و انبیای سلف از جمله عیسی (ع) نیز قابل استخراج است و بر این اساس، دعوت انبیا از دید قرآن با اقبال مواجه بوده است؛ اما برخی دیدگاه های مسیحی که تمام یا وجهی از سرشت عیسی (ع) را الوهی می دانند، به لحاظ نظری و کلامی،  تحقق تدریجی رستگاری و مفهوم «هدایت» در طول تاریخ، نقش اراده انسانی مومنان در تحقق این امر و نیز توفیق انبیا در این امر را با چالش مواجه می سازند؛ رویکرد قرآنی با این چالش مواجه نیست.