تاثیر مدیریت مصرف بر منابع آب سطحی دشت های اشنویه و نقده با مدل WEAP (مطالعه موردی: دشت های اشنویه و نقده)

در مناطق خشک و نیمه خشک، توسعه کشاورزی و افزایش روزافزون جمعیت، سبب کاهش منابع آب شده است؛ این مسئله منجر به عواقب اجتماعی و زیست محیطی برای جوامع بشری خواهد شد. یکی از چالش های اساسی مدیریت منابع آب، برنامه ریزی صحیح منابع آب در شرایط بهینه است. در پژوهش حاضر مدیریت منابع آب دشت های اشنویه و نقده واقع در حوزه آبخیز گدار چای با نرم افزار WEAP برای دوره آماری 1379 تا 1394 مورد ارزیابی قرار گرفت. ابتدا مدل در شرایط واقعی مورد واسنجی و اعتبارسنجی قرار گرفت. سپس شرایط منطقه با دو سناریوی تغییر سطح زیرکشت کشاورزی و جمعیت ارزیابی شد. نتایج ارزیابی مدل با شاخص های آماری، عملکرد خوب مدل در دوره تاریخی را نشان داد. همچنین سناریوسازی نشان داد: افزایش 10 تا 30 درصدی سطح زیرکشت حوضه باعث کاهش 10/0 تا 5/0 مترمکعب بر ثانیه متوسط جریان سالانه رودخانه گدار و افزایش 2/8 تا 5/24 میلیون مترمکعب میزان مصرف آب منطقه می شود. با توجه اهمیت دشت های اشنویه و نقده در حوزه آبخیز دریاچه ارومیه و کم آب بودن منطقه می توان گفت هرگونه توسعه کشاورزی که منجر به افزایش برداشت از منابع آب منطقه شود، سبب از بین رفتن آن منابع ارزشمند و حیاتی خواهد شد.