سرقت و مالکیت فکری در فقه اهل بیت (ع)

سرقت و مالیکیت فکری در فقه اهل بیت (ع) ؛ موضوعی است که در این نوشتار مورد پژوهش قرار گرفته است؛ پژوهش ابتدا به تبیین مفاهیم مفردات بحث پرداخته سپس برای تنقیح موضوع مورد بحث به تحلیل آثار عینی و معنوی فرآورده های فکری پرداخته با قبول مالکیت در آثار عینی؛ آثار معنوی در فرآورده های فکری را به عنوان موضوع اصلی مورد تحقیق در فقه اهل بیت علیهم السلام تشخیص داده است. آنگاه به سراغ دیدگاهای فقهای امامیه در زمینه مالکیت فکری رفته؛ دیدگاه متفاوت فقهای عظام را در سه دسته ای : مخالفان مالکیت فکری، موافقان مالکیت فکری و قایلان به تفصیل مورد نقد و بررسی قرار داده؛ دیدگاه قایلان به تفصیل را به حیث دیدگاه مختار برگزیده ودر پایان به این نتیجه نایل گردیده است: که نسبت به مالکیت فکری باید قایل به تفصیل باشیم ؛ یعنی در زمینه آثار و تالیفات داخلی جهت رعایت امانت وپشتیبانی از روند رشد علمی جامعه و پیش گیری از تقلب در مراکز آموزشی ومطبوعاتی  باید مالکیت فکری محترم بشماریم و برای صاحبان اثر حق امتیازی قایل شویم واما نسبت به آثار و ابزار مختلف مطبوعاتی وصنعتی وارداتی برای شکست وجهه انحصار طلبی سود جویان جهان که از مقدس ترین میراث مشترک بشر یعنی علم وصنعت باید هیچ حق امتیازی برای آنها در نظر گرفته نشود ونیروهای جوان وکار آمد جهان اسلام به خصوص جمهوری اسلامی باید با تلاش پیگیر با تجزیه وتحلیل اسرار ساخت وساز آنها را کشف نمایند و در هر دو صورت عنوان سرقت اصطلاحی بر مالکیت فکری صادق نبوده بلکه کار کسانی(که آثار دیگران را به خود نسبت می دهند) را تنها می توان لغتا سرقت نامید