ترکیب، این همانی و خست هستی شناختی

ربط ونسبت کل ها به اجزایشان یکی از درون مایه های بنیادین متافیزیک ترکیب است: آیا کل ها اموری زاید بر اجزای خود هستند؟ و آیا کل ها با اجزای خود (به نحو جمعی) این همانی دارند؟ تز موسوم به ترکیب-به مثابه-این همانی پاسخی مثبت به این دو پرسش هم ارز اخیر است؛ اما از این تز دو روایت وجود دارد: تز ضعیف و قوی. براساس تز ضعیف، نسبت کل ها با اجزای خود این همانی، به معنای دقیق و منطقی این کلمه نیست؛ بلکه نسبتی است که به این همانی شباهت دارد. براساس تز قوی، کل ها با اجزای خود، به معنای دقیق و منطقی کلمه، این همان هستند. در این نوشتار، ابتدا به تقریر و صورت بندی منطقی این دو روایت پرداخته می شود. سپس استدلال های مبتنی بر معیار خست هستی شناختی نقد می شود. هر دو روایت ضعیف و قوی از تز ترکیب-به مثابه-این همانی مدعی اند از تز رقیب خود این ایده که کل با اجزای خود نااین همان است خست هستی شناختی بیشتری دارند و درنتیجه، به شرط اینکه قدرت تبیینی تزهای رقیب برابر باشد، عقلا بر رقیب خود مرجح اند. در نوشتار حاضر نشان داده شده است که هر دو روایت قوی و ضعیف تز ترکیب به مثابه این همانی به دشواری های سمنتیکی و متافیزیکی معتنابهی دچارند.