بررسی ارتباط بین شاخص نوسان اطلس شمالی (NAO) با خشکسالی ها و ترسالی های ایران در دو مقیاس ایستگاهی و منطقه ای

هدف از این مطالعه شناسایی رابطه بین الگوی دورپیوند نوسان اطلس شمالی (NAO) با خشکسالی ها و ترسالی های ایراندر دو مقیاس ایستگاهی و منطقه ای است. برای رسیدن به این هدف از دو پایگاه داده ای مختلف استفاده شد. یکی مربوط به داده های بارش ماهانه 63 ایستگاه همدید برای یک بازه زمانی 30 ساله (2016-1986) است که از سازمان هواشناسی کشور اخذ و دیگری مربوط به مقادیر شاخص نوسان اطلس شمالی (NAO) است که برای همان بازه زمانی از پایگاه داده ای مرکز ملی پیش بینی محیطی- مرکز ملی پژوهش های جویNCEP/NCAR وابسته به سازمان پژوهش های جوی و اقیانوسی ایالات متحده برداشت شد. از شاخص بارش استاندارد شده (SPI) نیز برای کمی کردن خشکسالی های استفاده شد. بعد از محاسبه شاخص بارش استاندارد شده (SPI) برای تمامی ایستگاه های مورد مطالعه، بر اساس یک معیار فضایی خشکسالی ها و ترسالی های ایران در یک مقیاس ماهانه به سه دسته خشکسالی ها (ترسالی ها)ی فراگیر، خشکسالی ها (ترسالی ها)ی نیمه فراگیر و خشکسالی ها (ترسالی های)ی محلی تقسیم شدند.در نهایت از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون برای بررسی رابطه بین خشکسالی های ایران چه در مقیاس ایستگاهی و چه در مقیاس منطقه ای با شاخص نوسان اطلس شمالی (NAO) در ارتباط همزمان و تاخیرهای یک ماهه، دو ماهه و سه ماهه استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص نوسان اطلس شمالی (NAO) در یک رابطه خطی قادر به تبیین سهم بزرگی از تغییرپذیری خشکسالی ها و ترسالی های ایران چه در مقیاس ایستگاهی و چه در مقیاس منطقه ای نبوده است. لذا با توجه به اینکه ساختار اقلیم شناسی بارش های ایران بسیار پیچیده و همچنین الگوهای همدیدی که در ماه ها و فصل های مختلف ایران را تحت تاثیر قرار می دهند مختلف است، توجه به مدل های غیر خطی جهت مطالعه این روابط بسیار ضروری می باشد.