تحلیلی بر شاخص عدم قطعیت جهانی

«عدم قطعیت» نشانگر موقعیتی ابهام آلود، نامعلوم و نامشخص است که تردید در مورد یک پدیده و نبود دانش کافی برای حدس رویدادهای آینده را انعکاس می دهد. عدم قطعیت، نمایانگر وضعیتی است که اطمینان در مورد مشخصات یک واقعه و اینکه چه پیشامدهایی رخ می دهد، وجود ندارد. عدم قطعیت در واقع، عدم توانایی ما در مورد تشخیص پیامدهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی یا تعیین احتمال پیامدهای یک رخداد را نشان می دهد.
هدف این مقاله معرفی و تحلیل شاخص عدم قطعیت جهانی(WUI) است که توسط سه تن از محققان صندوق بین المللی پول معرفی شد. شاخص عدم قطعیت جهانی هر سه ماه یک بار به روز رسانی می شود. بر پایه آخرین آمار مربوط به سه ماهه اول سال 2020 ، شاخص WUI نشان می دهد کشورهایی که در وضعیت عدم قطعیت بیشتری هستند تا حدود زیادی متاثر از ویروس کرونا و بیماری کووید 19 هستند. شاخص عدم قطعیت برای آمریکا، چین و ایتالیا به ترتیب برابر  است با 0.747 و  0.565 و 0.546 و  برای ایران معادل  0.487 محاسبه شده است.  دنیای پیش روی ما، به احتمال بسیار، شاهد رویدادهای عدم قطعیت خواهد بود به طوری که با وضعیت متناقضی روبرو هستیم یعنی به موازات افزایش دانش بشری عدم قطعیت ها هم بیشتر می شوند. شاید یک دلیل این امر، این باشد که عدم قطعیت ها از دانش ما پیشی می گیرند. مقادیر شاخص عدم قطعیت جهانی از سال 1955میلادی به بعد نشان می دهد که این شاخص از سال 2012 جهش های بیشتری داشته است. این موضوع، گواهی می دهد که عدم قطعیت در دنیای ما به شکل روزافزونی به یک واقعیت ملموس و اجتناب ناپذیر تبدیل شده است. ضمن اینکه شواهد متعددی بر استمرار و تشدید عدم قطعیت در آینده دلالت دارد، بشریت باید با رویکردی انتقادی نسبت به شناخت همه جانبه و عمیق علمی آن مبادرت ورزد و به دنبال راهکارهایی برای ریشه یابی عدم قطعیت جهانی باشد. در عین حال، با تقویت تاب آوری و انعطاف پذیری خود، برای زندگی با عدم قطعیت های اجتناب ناپذیر، آمادگی داشته باشد.