مطالعه فرم و آرایه ها در آبریزهای دسته اناری سده های سوم تا هفتم هجری قمری در خراسان بزرگ

بیان مسیله: پاکیزگی و طهارت یکی از اصول اساسی زندگی ایرانیان در فرهنگ اسلامی بوده که به این منظور ظروفی برای نگهداری و مصرف آب ساخته شده و انواع آن را آبریز نامیده اند. یکی از ادواری که آبریزهای فلزی به جامانده از آن قابل بررسی و تامل است، مکتب خراسان در دوره سلجوقی است. در گروهی از آبریزهای این دوره، عنصری شبیه به انار در بالای دسته است که به نظر می رسد علاوه بر این ویژگی بقیه عناصر آن دارای وجود مشترکی باشد. در نتیجه مسئله اصلی این تحقیق شناخت ویژگی های مشترک آبریزهای دسته اناری مکتب خراسان است.هدف مقاله: این پژوهش با تمرکز بر آبریزهای دسته اناری، قصد دارد به شناخت ویژگی های فرم و آرایه های آنها بپردازد.سوال پژوهش: آبریزهای دسته اناری مکتب خراسان دارای چه ویژگی های مشترکی در صورت و آرایه ها هستند؟ روش تحقیق: این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی صورت گرفته که برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. در نهایت پس از مشاهده کلیه این آثار، فرم و تزیینات آنها مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است. نتیجه گیری: نتیجه تحقیق نشان می دهد تمام آبریزهای دسته اناری با فرم و ساختاری مشابه، گردنی استوانه ای بر روی بدنه ای خمره ای شکل دارند که انار به صورت حجمی سه بعدی در بالای دسته و برجستگی های دانه ای شکل روی دسته، نماد دانه ای داخل میوه انار است. همچنین بررسی رابطه انار با کاربرد این ظروف، به دو فرضیه منجر شد: نخست اینکه نقش انار در ارتباط با آب (کاربرد) و زن (کاربر این ظروف) حامل مفهوم باروری و حیات است: مفهومی که از گذشته نیز در ادیان و آداب ورسوم کهن ایران بوده است. دوم آنکه ممکن است نقش انار همچون بسیاری از نقوش به ارث رسیده از فرهنگ عصر ساسانی به عنوان عنصری تزیینی در این ظروف به کاررفته و فاقد هرگونه مفهوم خاصی است.