تحلیل عناصر آب و هوایی موثر بر ایمنی هوانوردی با رویکرد تغییر اقلیم (مطالعه موردی: فرودگاه های بین المللی اصلی ایران)

نتایج این پژوهش نشان می دهد که تا سال 2050 بر اساس سه سناریوی RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5، سمت وزش باد غالب در کلیه فرودگاه های بین المللی اصلی ایران به استثناء فرودگاه های تبریز و اصفهان (در RCP2.6 فاقد تغییرات است)، تغییر می یابد. همچنین سرعت وزش باد غالب نیز در کلیه فرودگاه های مورد مطالعه بر اساس سه سناریوی مزبور تا سال 2050، دارای تغییراتی خواهد بود و میزان وزش باد غالب در این فرودگاه ها با سرعت بیش از 13 نات به صفر نزدیک می شود. از طرفی میانگین سرعت باد بر اساس سه سناریوی مورد مطالعه، در فرودگاه های تبریز، مشهد و یزد به ترتیب و حداقل 26/0، 07/0 و 09/0 متر بر ثانیه کاهش می یابد و در فرودگاه های مهرآباد، اصفهان، شیراز، زاهدان و بندرعباس به ترتیب و حداقل 25/0، 01/0، 76/0، 15/0 و 56/0 متر بر ثانیه افزایش می یابد. در اثر تغییرات مزبور، ضریب استفاده از باند فعلی فرودگاه های تبریز، اصفهان و شیراز، در سه سناریوی مورد مطالعه با افزایش مواجه شده و در کمترین مقدار خود به ترتیب برابر با 32/97% ، 6/99% و 93/99% می شود. در حالی که این ضریب در فرودگاه های مهرآباد و یزد در سه سناریوی مزبور، با کاهش مواجه شده و در کمترین مقدار خود به ترتیب برابر با 83/97% و 67/98% می شود و در فرودگاه های مشهد، زاهدان و بندر عباس به ترتیب و فقط در سناریوهای RCP2.6، RCP8.5 و RCP2.6، با کاهش مواجه شده و در بقیه سناریوها افزایش می یابد و در کمترین مقدار خود به ترتیب برابر با 23/95% ، 22/93% و 37/93% می شود. باید توجه داشت که ضریب استفاده از باند موجود فرودگاه های زاهدان و بندر عباس به ترتیب در سناریوهای RCP8.5و RCP2.6، از حداقل ضریب استفاده از باند(95%)، کمتر است. بنابراین بر اساس این سناریوها در دو فرودگاه مزبور جهت تامین حداقل ضریب استفاده از باند، نیاز به احداث باند دیگری منطبق با جهت باد نایب غالب شناسایی شده در این سناریوها وجود دارد.