اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر کانون توجه درونی-بیرونی بر مهارت دست خط نویسی دانش آموزان ابتدایی

نوع کانون توجه، بر نتیجه و کارایی مهارت های حرکتی موثر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر کانون توجه درونی-بیرونی بر مهارت دست خط نویسی دانش آموزان ابتدایی انجام شد. در این پژوهش نیمه آزمایشی، 60 نفر از دانش آموزان دختر (با میانگین سنی 21/0±12/8 سال) یکی از دبستان های شهر تهران شرکت داشته اند که به صورت تصادفی ساده، جهت شرکت در آزمون به 3 گروه کانون توجه بیرونی، توجه درونی و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در این آزمون عبارت بودند از: آزمون یکپارچگی بینایی- حرکتی بیری (VMI) برای ارزیابی مولفه های مهارت حرکتی ظریف منتخب، آزمون پوردو پیگ بورد برای اندازه گیری مهارت دستی و هماهنگی چشم و دست، چک لیست و دستگاه زمان سنج برای ثبت زمان صرف شده برای نوشتن نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره، نشان داد که روند اجرای مهارت حرکتی ظریف (دست خط نویسی) در هیچ یک از گروه های توجه بیرونی، درونی نسبت به گروه کنترل معنادار نبوده است این پژوهش نشان می دهد که برنامه های آموزشی مبتنی بر توجه درونی -بیرونی برتر خاصی ندارد و معلم می تواند به تصمیم خود از هردو برنامه آموزشی استفاده کند.