نقش واسطه ای خوش بینی تحصیلی در رابطه بین خودکارآمدی ادراک شده و سازگاری دانشجویان با دانشگاه

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای خوش بینی تحصیلی در رابطه بین خودکارآمدی ادراک شده و سازگاری دانشجویان با دانشگاه در قالب مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دوره کارشناسی پردیس های دانشگاه فرهنگیان فارس بود که در نیم سال اول سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند که از بین آن ها تعداد 300 دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسش نامه های خودکارآمدی موریس، خوش بینی تحصیلی اسچنن-موران و همکاران و سازگاری با دانشگاه بیکر و سیریک، پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS (نسخه 24) استفاده شد. یافته ها نشان دادند که مدل با داده های پژوهش برازش مناسبی دارد و خودکارآمدی ادراک شده بر خوش بینی تحصیلی و سازگاری دانشجویان با دانشگاه اثر مستقیم دارد. اثر غیرمستقیم خودکارآمدی ادراک شده بر سازگاری با دانشگاه با واسطه گری خوش بینی تحصیلی نیز معنی دار بود. بدین ترتیب باید گفت که خودکارآمدی ادراک شده می تواند هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق خوش بینی تحصیلی بر سازگاری دانشجویان با دانشگاه موثر باشد. نتایج این پژوهش پیام آور آن است که دست اندرکاران تعلیم و تربیت جهت بالا بردن سطح سازگاری دانشجویان با دانشگاه، می توانند به آموزش و ارتقای توانمندی هایی همچون خودکارآمدی ادراک شده و خوش بینی تحصیلی بپردازند.