روش های اصلاح آلودگی آرسنیک در آب و خاک

آرسنیک یک عامل سرطان زا است که وجود آن در منابع آبی و خاکی در غلظت های بیشتر از حد قابل قبول یک تهدید زیست محیطی تلقی می شود. آلودگی آب و خاک به آرسنیک، مهم ترین مسیر ورود آن به چرخه غذایی انسان است. آرسنیک در محیط زیست به شکل های آلی و معدنی وجود دارد و سمیت شکل های معدنی به علت حلالیت و تحرک بالای آنها بیشتر است. آرسنیک در خاک معمولا به شکل جذب شده به سطوح ذرات خاک به ویژه اکسی هیدروکسیدهای آهن و به عنوان جزیی از کانی های خاک وجود دارد که پایداری و تحرک آن ها تابع شرایط محیطی از قبیل pH، Eh و وجود یون های رقابت کننده است. روش های سمیت زدایی آرسنیک از آب و خاک به سه نوع فیزیکی، شیمیایی و زیستی تقسیم می شوند. کم هزینه بودن، دوستدار محیط زیست، عدم تولید بقایای سمی، گونه بندی آرسنیک و عملیات اجرایی آسان از عوامل تاثیرگذار در انتخاب نوع روش است. در این مقاله مقدار و عوامل تعیین کننده غلظت و گونه بندی آرسنیک در آب، خاک و روش جزء بندی آرسنیک در خاک مرور می شود. در ادامه روش های حذف و سمیت زدایی آرسنیک از آب وخاک با تاکید بر روش های جذب و نامتحرک سازی آن با استفاده از موادی با منشا طبیعی، فراوانی زیاد، غیر آلاینده بودن و دارای ظرفیت بالای جذب مرور می شود.