واکاوی قابلیت های برتر رادارهای فراپهن باند در آشکارسازی شناورهای تندروی کوچک

در رادارهای متداول با پهنای باند باریک، از یک سیگنال مدوله شده ی سینوسی با پهنای باند فرکانسی کوچک (کمتر از 10 درصد فرکانس حامل) برای آشکارسازی و مسافت یابی هدف ها استفاده می شود. از مزیت های این نوع سیگنال، سهولت تولید شکل موج سینوسی خالص و قابلیت انتخاب فرکانس است. اما، چون نرخ اطلاعات ارسال شده در واحد زمان، بر اساس اصل شانون با پهنای باند فرکانسی سیگنال متناسب است، بکارگیری سیگنال باندباریک "NB "، قابلیت اطلاعاتی سیستم های رادیویی را محدود می سازد. بدین دلیل، برای افزایش اطلاعات سیگنال بازگشتی از هدف، یا باید پهنای باند فرکانسی سیگنال را توسعه داد و یا زمان دریافت اطلاعات (مدت زمان مشاهده ی هدف) را افزایش داد. اما، وقتی زمان مراقبت (مشاهده ی) هدف محدود است، راه حل دوم نامیسر می شود. ولی، با استفاده از تکنیک سیگنال فراپهن باند "UWB " می توان پهنای باند سیگنال را افزایش داد. البته، باید توجه داشت که پردازش سیگنال های UWB برای ردگیری راداری و مراقبت هدف در مقایسه با رادارهای باندباریک بسیار متفاوت و با پیچیدگی محاسباتی بیشتری است. در این مقاله ی پژوهشی، در ابتدا، تفاوت های رادار فراپهن باند با رادار باندباریک در شناسایی هدف ها بیان می گردد. سپس، به تفصیل مبتنی بر تجزیه و تحلیل علمی تکنیک های پردازش سیگنال فراپهن باند، قابلیت ها و محدودیت های این نوع رادار در مسافت یابی و آشکارسازی هدف ها، به ویژه هدف های متحرک کوچک دریایی (شناورهای تندرو) بررسی و ارایه می گردد. بر اساس استدلال های مطرح شده نشان داده شده است که رادارهای فراپهن باند علی رغم قابلیت های بیشتر، بسته به اندازه و سرعت شناورهای تندرو و شرایط دریا دارای محدودیت هایی می باشند که از آنها برای پنهان ماندن هدف از دید این رادارها می توان استفاده کرد.