نقش جو سازمانی مبتنی بر یادگیری در رفتار پویای شغلی با نقش میانجی انعطاف پذیری در شغل کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش جو سازمانی مبتنی بر یادگیری بر رفتار پویای شغلی با نقش میانجی انعطاف پذیری در شغل کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش بود.

روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش ایران (1141 نفر) بود که بر حسب فرمول کوکران، 288 نفر به شیوه انتخاب تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده های پژوهش، از پرسش نامه های جو سازمانی مبتنی بر یادگیری پاتز و همکاران (2012)، انعطاف پذیری در شغل مالیک و گارگ (2017) و رفتار پویای شغلی پارکر و همکاران (2008) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید.

نتایج پژوهش نشان داد جو سازمانی مبتنی بر یادگیری اثری مثبت و معنی دار بر انعطاف پذیری در شغل کارشناسان تربیت بدنی دارد (846/0=β، 105/45=t). همچنین اثر جو سازمانی مبتنی بر یادگیری بر رفتار پویای شغلی کارشناسان تربیت بدنی مثبت و معنی داری بود (164/0=β، 142/2=t). بخش دیگری از نتایج پژوهش نشان داد اثر انعطاف پذیری در شغل بر رفتار پویای شغلی، مثبت و معنی دار است (689/0=β، 839/9=t). در نهایت نتایج نشان داد اثر جو سازمانی مبتنی بر یادگیری بر رفتار پویای شغلی با نقش میانجی انعطاف پذیری در شغل کارشناسان تربیت بدنی، مثبت و معنی داری می باشد (040/0=β، 425/2=t).

با توجه به نتایج پژوهش می توان چنین نتیجه گیری کرد جو سازمانی مبتنی بر یادگیری می تواند پیامدهای شغلی مثبتی مانند انعطاف پذیری و رفتار پویای شغلی را در کارشناسان تربیت بدنی به همراه داشته باشد.