بررسی نقش تغییرات جمعیت شناختی و نگرش به محیط زیست بر دستورکار سیاستگذاری در ایران

در دهه اخیر تغییرات جمعیت شناختی به سمت پیر شدن ترکیب سنی کشورها، یکی از عمده مسایلی است که گریبان گیر جوامع و سیاستگذاران شده است. مطالعه حاضر به بررسی کنش پیری جمعیت بر ترجیحات زیست محیطی جامعه و همچنین واکنش تغییر ترجیحات زیست محیطی جامعه، بر اولویت های انتخاباتی رای دهندگان، می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که با افزایش سن، مردم نسبت به مسایل زیست محیطی اهمیت بیشتری قایل شده و دغدغه های محیط زیستی بیشتری خواهند داشت. در حال حاضر سیاسیون کشور به این باور نرسیده اند که نگرانی های محیط زیستی، در چرخش آراء مردم موثر است؛ اما درصورتی که فعالین حوزه سیاست در داخل کشور متوجه تاثیر نوع نگرش افراد به محیط زیست شوند، شعارهای انتخاباتی و سیاست های خود را به تناسب خواست جامعه تعدیل خواهند کرد.